Terug bij het begin

Na ruim 6 weken zijn Sas en ik weer terug in Lima. Vorige week woensdag kwamen we aan in Huaraz, waar we van plan waren om (zonder gids) rond te trekken in de bergen. We wilden ergens informatie gaan halen, maar ze bleken niet om half 8, daarna niet om 9 uur, maar pas om 10 uur open te gaan. In de tussentijd hoorden we van een andere toerist dat het in deze omgeving helemaal niet mogelijk was om zonder gids te trekken. Wij balen natuurlijk..Bij het informatiekantoor aangekomen bleken de twee mannen alleen maar Spaans en Duits te spreken. Nog moe van de reis ging dat niet zo vlot, en toen er ook nog één of andere irritante Duitser voordrong zijn we weer naar buiten gelopen. Daar ontmoetten we een Oostenrijker en een Fransman, die ongeveer dezelfde plannen als ons hadden en ook ongeveer evenveel tijd om ze uit te voeren. Met z´n vieren zijn we naar ´California Café´ gegaan, een leuk tentje dat van een man uit (suprise suprise) Californië. Daar onder het genot van een hele goede bak koffie (zo ontzettend zeldzaam in Peru) de plannen besproken. We hadden wel een globale kaart van het gebied, maar niet de nodige kennis, en dus hebben we één van de werknemers daar (toevallig ook een Amerikaan) om wat hulp en advies gevraagd. Aan het einde van de dag wisten we welke trek we wilden gaan doen (en welke beklimming we eventueel daarna nog wilden doen), maar zowel de Oostenrijker als de Fransman waren daarnaast aan het wachten op een vriend. We spraken af de volgende dag (donderdag) weer in het cafe af te spreken zodat zij hun e-mail in de tussentijd konden bekijken.
Uiteindelijk bleek de vriend van de Fransman niet in Huaraz maar in Caraz te zitten, en hij is daar heen gegaan. Samen met de Oostenrijker zijn we op vrijdag aan de trek begonnen die drie dagen zou moeten duren. Zwaar bepakt (denk wel tegen de 20 kg) zijn we in alle vroegte op pad gegaan. Ik vond het op die eerste dag prima te doen, eigenlijk waren mijn schouderspieren het enige waar ik last van had. De Oostenrijker had het wat zwaarder, hij had amper energie en zei dat hij last had van de hoogte. Na de lunch om een uur of 2 hebben we kamp opgemaakt, eigenlijk veel te vroeg. Verder at de Oostenrijk ongeveer de helft van ´zijn´ voedsel op, en durfde er nog bij te zeggen dat hij amper kon eten ook. Sas en ik zijn op een gegeven moment water gaan halen en zijn dus nog een half uurtje verder gelopen en zo wat mooie uitzichten gehad. ´s avonds werd het behoorlijk koud en hebben we een kampvuurtje gemaakt. Daarna snel de tent in om een nachtje te koukleumen. De volgende ochtend zijn we niet zo vroeg opgestaan als de bedoeling was (helaas had ik zelf geen wekker), en toen we eenmaal de tent uitkwamen begon het al vrij snel te regenen. Nat en koud alle spullen ingepakt, Sas voelde zich echt niet lekker, ze was duizelig en had erg last van haar voet. De Oostenrijker voelde zich wel opeens een stuk beter en terwijl hij dus verder ging zijn Sas en ik begonnen aan de terugreis. Omdat we verder toch geen trektochten meer konden maken hebben we ons busticket omgeruild zodat we wat eerder weg konden, en zo zitten we sinds gisteravond dus weer in Lima. En alsof dat nog niet genoeg is :p zit hetzelfde Peruaanse meisje, Gisela, weer in het hostel waar we verblijven.
Heb hier 3 foto´tjes geüpload (werkt hier deze keer als een trein!) Kijk ook zeker even bij het stuk ´Been a while´, staan erg mooie foto´s uit de jungle bij!